kanona

Kanona imitatu beharreko eredua zen. Eta esanahi horrexekin ibili dugu arteen munduan, sormenaren alorrean, eta literaturara jauzi ere egin zuen, jarraitu beharreko ereduak utzi eta irakurri behar diren liburuen zerrenda izatera jauzi eginez. Horrek, noski, bere ifrentzua du benetan inportantea: irakurri ezin diren liburuak. Gure gizartea ezagututa deformazioa espero izatekoa da: liburu eta idazle kanonikoak ekarri ditu kontu honek. Kanonikoak, garai batean kanonari jarraitzen ziotelako, eta, gaur egun, esango nuke, kanonizatu egin dituztelako. Sistemak (sistema literarioa) definitzen du, hedabide, argitaletxe, sari eta kritikarien bitartez, zein diren idazle kanonikoak, liburu kanonikoak. Bide luze honetan, jakina, kanona, imitatu beharreko eredua, alor estetikotik egitura-alorrera eraman dugu. Harold Bloomek esandakoa irakurri beharra dago, ur handitan ari bagara, edo Jon Kortazar eta Mari Jose Olaziregik esaten dutena, gure putzuan bainatuz gero. (Mikel Elorza, Artikulu ez kanonikoa. Berria, 2007-04-01)